Dit verhaal begint bij de brand in 1974 in de toenmalige chemische wasserij van Frits en Martha Hammann. Hoewel de onderneming de brand wist te overleven leidde de bodemverontreiniging die als gevolg van de brand ontstond in de midden jaren 90 tot het begin van een lang en negatief traject. De negatieve spiraal die op de locatie ruste was voor Marcel en Elze aanleiding om iets positiefs in het pand aan de Korte Noorderweg te realiseren.

Van Jan Knoppers begreep Marcel dat de voedselbank in Hilversum op zoek was naar een nieuwe locatie. De voedselbank moest voor de 7de keer in korte tijd verhuizen en hoe fijn zou het zijn als ze nu een permanente plek zouden vinden.

De voedselbank zet zich strijdbaar in om de mensen te helpen die buiten de zorg van de overheid een bestaan proberen te organiseren. Het gevoel van in de steek gelaten worden door de overheid resoneerde direct bij Marcel. Ook hij had gezien hoe het spanningsveld met de overheid een zware last was voor zijn vader en de familie, en dat tot op de dag van vandaag nog is. Dit keer zitten Marcel en Elze echter aan de kant waarop zij het verschil voor een ander kunnen maken, en pakken direct die handschoen op.

In overleg worden de mogelijkheden en uitdagingen die de Korte Noorderweg 36 voor de voedselbank bood besproken. Vooral het realiseren van een voedselveilige omgeving waarbinnen de logistiek van de voedselbank gefaciliteerd wordt, is een behoorlijke klus geweest.

Inmiddels is de voedselbank, sinds oktober 2019, naar ieders tevredenheid gevestigd in een substantiëel deel van de hal. Het komend decennium heeft de voedselbank rust want zo lang zijn ze zeker van dit goed uitgeruste onderkomen. En hoewel Marcel en Elze in algemene zin graag zien dat de overheid zich meer bekommert om de burgers zijn ze persoonlijk erg blij dat zij voor deze Hilversummers het verschil kunnen meemaken.